Kampvuur en treinavontuur

Soms vragen mensen ons “wat is nou het leukste aan Camperen door Amerika?” Gisteravond waren we het daar weer roerend over eens. Zittend bij ons kampvuur aan een kabbelende rivier in het pikkedonker (en het is hier écht héél donker ‘s avonds! ) onder een heldere sterrenhemel. Daar zit je dan met alleen het schijnsel van het knapperend haardvuur in een ring van stenen met een wijntje, 
 

uren babbelend over wat je de afgelopen dagen allemaal beleefd hebt, écht geweldig! En dat proberen we hier élke avond te doen

Gisteren dwars door het prachtige natuurgebied White Mountains hierheen gereden, onze campground met de prachtige naam Yogi Bears Jellystone Glen Ellis, is een échte Amerikaanse camping, compleet met allerlei houten bungalowtjes, een hotdog foodtruck, midgetgolf, grote houten campwinkel én een groot Yogi bear standbeeld bij de ingang.  Uiteraard gister nog wel wandeling gedaan, dit keer naar Ellis Falls, een behoorlijk hoge waterval, prachtig gebied.

En onderweg met de camper diverse keren gestopt bij “scenic overlooks” het is hier zó mooi! Heuvels in herfstkleuren, afgewisseld  met enorme bosgebieden en soms ook hoge bergen (zoals Washington mountain van 2000 meter hoog) sieren het landschap. Moeder natuur heeft plotseling het palet aan herfstkleuren aangezet, van donkerrood naar felrood, geel en oranje, the indian summer is nu echt losgebarsten en daar rijdt je dan met camper dwars doorheen. Gewéldig!

Ook nog een typische overdekte brug bezocht, zoals Marcel beschreef een brug zoals uit de film Bridges of Madison county, the Honeymoon bridge genaamd. Hoe romantisch is dat dan weer!

Vandaag werden we wakker met regen, even balen maar we gingen toch een treinreis in een antieke trein maken, dus we zaten in ieder geval droog. The Conway scenic railway tour met een oude, statige trein uit eind 19e eeuw, met authentieke buiten- én binnenkant. We hadden rieten stoeltjes geboekt in de eerste klas coupé, dus we reisden in stijl, jawel. De ramen waren helaas wel wat beslagen en bedruppeld en dat beviel Marcel niet. Toen we stopten om om te keren heeft hij de dame die bij ons het commentaar verzorgde zover gekregen dat hij op het achterste balkon mocht plaatsnemen. Ze ging zelfs keurig plastic afvalzakken regelen voor op de natte stoel. Ik besloot zelf binnen te blijven zitten en de vrouw kwam iedere keer eerst bij mij en dan bij de balkonzitter zelf informeren of “ everything nog wel ok was”. Ze vond mijn man wel héél moedig daar in z’n uppie op het balkon op die schommelende boemeltrein. Ik beaamde dat uiteraard😊. Overigens, zo wist de conducteur te vertellen, zaten de presidenten als ze met de trein reisden ook op dergelijke achterbalkons omdat deze het mooiste uitzicht boden. Dat laatste blijkt ook wel uit de gewéldige foto’s die Mars heeft gemaakt. 
 

Het balkonnetje waarop Marcel zat!

Het treinstation

Inmiddels was de blauwe lucht weer terug dus het nog in vrij authentieke staat verkerende plaatsje Glen bezocht(waar het treinstation staat), incl Zeb’s general store uit eind 19e eeuw. De ouderwetse inrichting met glazen snoeppotjes, houten plankenkasten en een assortiment dat écht alle kanten uitging ( van boeken tot beeldjes, kleding  en etenswaren). 

Terug op de camping bleek die ineens te zijn volgelopen met de Amerikaanse versie van “we zijn er bijna” het kampeer-rondreis programma van omroep Max. Alleen gaat dit niet met 5 meter lange caravans maar met enorme campers van rond de 20 meter mét daarachter nog een complete garage voor het kleine autootje dat ook mee moet.

Allemaal zo te zien gepensioneerde Amerikanen die als volleerde buschauffeurs in die dingen rondtoeren. Complete stadsbussen zijn het met vaak ook nog een slide out om het geheel nóg breder te maken. We hebben ooit eens binnen in zo’n gevaarte mogen kijken en er staat vaak een wasmachine, droger en een compleet bankstel in. Wat zou zo’n ding wel niet kosten vraag je je af. Huizen zijn hier trouwens nog wel betaalbaar, tussen de 3 en 4 ton heb je al een vrijstaand huis op 8 acres grond.

De eekhoorns zijn hier werkelijk hondsbrutaal, op verschillende campings hebben ze ons al letterlijk bekogeld met stukjes afval van de nootjes en eikels vanuit de bomen en gisteren zat deze vriendelijke vriend bij Marcels been.

Morgen vroeg op, lange rit voor de boeg inclusief een highway met de aparte naam Kancamagnus highway. Hij wordt ook wel de herfst highway genoemd vanwege de in de herfst geweldige kleuren, ben benieuwd!