Hoe het voelt om als mobiele pinautomaat te fungeren 25 augustus deel 2

Vanmiddag in een krakkemikkige taxi van een "local driver" naar "Pura Bekasih" gereden, de hoofd- of moedertempel van Bali. Op internet werd al gewaarschuwd dat toeristen  hier als mobiele pinautomaat worden beschouwd. De lokale bevolking heeft het tot een kunst verheven om je zoveel mogelijk geld uit de zak te kloppen, Je koopt voor ca. een euro pp een toegangskaartje, geen geld uiteraard, maar dan begint t spel....men doet net of men je kaartje wil controleren, pakt het af en eist bijv. 50 euro voor een zogenaamde verplichte gids. Even voor jullie beleving, dat is hier dus een half maandloon! Er werd geadviseerd om direct door te lopen en te roepen "no money" , Marcel bedacht een leuke variant " we already have the app" wat voor totale verbijstering bij de oplichters zorgde. "App, app, what app you mean"? Gebruik makend van hun moment van aarzeling maakten wij dat wij wegkwamen! Wel prachtig enorm groot tempelcomplex boven op een berg, toch jammer dat die toeristenmaffia ervoor zorgt dat mensen er niet meer heen gaan.

Onze Neal was zo heldhaftig om iemand te helpen die met een van de "maffioso" van doen kreeg. De toerist in kwestie vroeg aan Neal of hij nou moest betalen of niet. Neal legde in het Engels uit dat t allemaal oplichterij was waarop de oplichter agressief naar Neal werd en hem een tik gaf. Toen kwam Dylan er maar ff bijstaan (een en ander gebeurde buiten ons gezichtsveld) en de man beet Neal toe "may your soul burn in hell" en droop af. Ach ja en dat in een tempel. Terugweg was, as ever, prachtig. Morgen naar Lovina, op weg naar, ongetwijfeld, weer nieuwe avonturen.